Sahnede tek başına olan bir müzisyen aslında asla yalnız değildir. Çalan müzisyenin yanında her zaman bir mekân vardır — akustik özellikleriyle, sesiyle ve yansımalarıyla. Ve her zaman bir dinleyici vardır — kendine özgü deneyimleri, ruh hâli ve beklentileriyle, müziğe kendi şekilde yankı veren. Herhangi bir müziğin, herhangi bir anda, herhangi bir mekânda yarattığı duygusal etki; bu unsurlar ve daha nice öngörülemeyen, kontrol edilemeyen parametreler arasındaki ince ayarlı etkileşimin bir sonucudur. İşte büyü tam da burada ortaya çıkar.