Arve Henriksen’in müziğe ve doğaçlamaya yaklaşımı, ambient ses manzaraları ile geleneksel cazın kesişim noktalarını keşfetmeye dayanır; sıkça eski İskandinav etkilerini elektronik efektler ve alışılmadık tekniklerle harmanlar. Doğaçlamayı sessizliği, boşluğu ve beklenmeyeni keşfetmenin bir yolu olarak görür; bu da müziğine yansıtıcı, neredeyse meditatif bir nitelik kazandırır. Henriksen’in Supersilent gibi projelerdeki iş birlikleri, her sesin yeni bir olasılığa dönüştüğü, kendiliğinden akan ve her performansta dönüşen organik bir anlatının altını çizer.